Laura Timmer en Samantha Pottuit kenden elkaar al van gezicht voordat ze tien jaar geleden bij de toen nog piepjonge Stichting Dagbesteding Krimpenerwaard kwamen werken. Inmiddels zijn niet alleen collega’s maar ook vriendinnen van elkaar.
Laura was er destijds nét even eerder bij dan Samantha. “Nadat ik eerst nog even op een kinderdagverblijf had gewerkt kon ik in dienst komen bij SDK,” vertelt ze. “Ik begon bij Huisje van de Zeeuw en Onder de Molen. Bij het Huisje ben ik nog steeds actief. Toen op een gegeven moment activiteitencentrum de Schatkamer in basisschool Het Schateiland werd opgezet, ben ik me daar voor gaan inzetten. En ik werk daar ook nog steeds. Met veel plezier.”
Samantha kwam een kleine tien jaar geleden als inval-begeleidster terecht bij SDK. “Ook ik was voorheen een tijdje actief in de kinderopvang,” vertelt ze. “Ik kreeg bij SDK al snel een vaste aanstelling en kwam drie dagen per week met onder anderen Laura samen te werken. Ik heb haar leren kennen als een zorgzame en sociale collega. Ook is ze heel betrokken en loyaal. We hebben een echte klik. Niet voor niets zijn we ook vriendinnen van elkaar geworden en zien we elkaar privé vaak.”
“Wat ik zo mooi aan Samantha vind is dat ze altijd zichzelf blijft”, zegt Laura. “Ik vind haar een mooi mens. Daarnaast spreekt me bij haar het sociale en zorgzame aan. In dat opzicht lijken we best op elkaar, denk ik. Ook leuk: we denken over veel dingen het zelfde.”
Samantha en Laura hebben ook niet te klagen over hun collega’s, van wie ook Angela de Jong (“nadenkend, vol humor en voorzien van veel overzicht), Ina van den Herik (“lief, zorgzaam, goed voor de deelnemers en goed voor ons”) al jaren in De Schatkamer actief zijn en Noah (“spontaan, geknipt voor het vak en leuk met de deelnemers”) de nieuwkomer is en Bianca (“Gezellig, spontaan en super aardig”) is teruggekeerd na al eerder op deze plek gewerkt te hebben.
“We passen allemaal goed bij elkaar,” zegt Samantha. “Dat maakt het extra fijn om hier te zijn.” “Mooi is ook dat er deelnemers zijn met wie je al die jaren al optrekt,” weet Laura. “Ton, Bob, Owen, Jeroen en Rob zijn er voorbeelden van. Met hen heb je een extra speciale band; we kunnen met ze lezen en schrijven en kennen ze zo langzamerhand door en door waardoor je snel ziet of het goed of juist wat minder goed met ze gaat. Een oogopslag is vaak genoeg.”
“We zijn alles bij gewoon gelukkig met onze baan en met alle deelnemers,” verwoordt Samantha het gevoel van het hele Schatkamer-team. “Eén van de deelnemers – Leo- heeft ons gezegd dat we hier tot ons pensioen moeten blijven en dat hij daarna onze verzorging op zich zal nemen! Mooi hè. Zo ver vooruitkijken doen we maar niet. Hoeft ook niet. Het is hier simpelweg goed en fijn. Ik zou het niet graag willen missen.”
